Vandaag was het zover! Voor het eerst op echte blote voeten trailen. Echte barefootrunning gaat natuurlijk over lopen met je blote voeten. De overgang van de 'grote' schoenen naar de minimalistische schoenen was al een behoorlijke overgang. Deze stap van minimalistische schoenen naar blote voeten is minstens zo groot! Het voelt heel erg bloot om te gaan lopen met blote voeten. Alsof ik iets vergeten ben, alsof ik iets doe wat eigenlijk niet mag :-). Het beginstuk is heel erg schrikken. Een bospaadje met stenen, auw! Mijn arme voetjes, what am I doing? Ieder steentje is voelbaar in mijn hele lichaam. Dan kom ik langzaam bij het zandstuk en hier word ik echt heel erg blij van. Wat heerlijk, het mag en het kan. Struinen met mijn blote voetjes. Het voelt alsof iedere zenuw aangeraakt wordt. Het geeft zo'n levendig gevoel, zo'n verbinding met de ondergrond. Wanneer ik mijn barefootschoenen weer aantrek voelt het alsof ik mezelf weer opsluit :-).
Oordelen mag, alleen pas dan als je het zelf hebt geprobeerd!
