Afgelopen dagen waren wij in Parijs! We vinden het er heerlijk, lijkt in vlagen wel op het paradijs.  Het was 15 jaar geleden dat wij er voor het laatst waren. Aanwezig zijn in deze wereldstad brengt mij terug in de tijd want daar aan het einde van het jaar 2001 diende zich een belangrijk besluit. Een besluit dat werd genomen in Parijs. Niet omdat het moest maar omdat het zich aandiende. Mijn toenmalige werkgever en ik waren overeengekomen dat het goed zou zijn om een paar weken vrij te nemen. Onder La Defense voelde ik dat teruggaan na die weken geen oplossing zou zijn. Het frisse nieuwe jaar in 2002 begon ik met het accepteren dat ik 'burn out' was, op, leeg. Vreselijk! Een boze werkgever, gevoel van falen, schaamte en finaal aan de grond genageld. Kom daar maar weer eens uit! 

Vijftien jaar later ziet het leven er zo anders uit. Wij hebben ons verdubbeld, wij zijn niet meer met twee, maar er is een gezin ontstaan met twee prachtige dochters. De burn out van toen blijkt een mooi begin te zijn.  Yoga wordt de rode draad van mijn leven. Daar ontmoette ik de man die mij met liefdevolle hand weer terugbracht naar mezelf. Die me zachtjes stuurde. Die me tot vervelends toe steeds aanmoedigde. Henk, in memoriam, mijn yoga vader. Naast hem ontmoette ik zoveel mooie mensen de afgelopen 15 jaar de mij op hun manier mij hebben geholpen. Dat voelt zo waanzinnig waardevol!

Terwijl ik dit schrijf zie ik alle markeer punten voorbij komen. Het zijn als puzzelstukken die steeds makkelijker in elkaar schuiven en mijn leven is steeds meer het leven waarvoor ik bedoeld ben. Om vanuit de commerciële hoek te verhuizen naar de zachte kant, die zoveel beter bij mij past, was toestaan dat gevoeligheid mijn kracht blijkt te zijn. Een weg volgen die niet het meest aantrekkelijk eruit ziet en zeker niet makkelijk lijkt. Voelen dat er geen andere weg is dan deze. Mezelf afvragend waar ik in vredesnaam terechtkom.

En ze kwam terecht aan de voet van de Eiffeltoren, yeah! Leven met veel plezier, met verwondering, met blijdschap.  Leven en leren van binnenuit. Leven met alles wat er is. Door diep verdriet contact kunnen maken met diep geluk. Of andersom :-)