Waarom zou je een pelgrimstocht willen lopen? Dat is zo'n vraag die op plopt wanneer ik in angst schiet. Want het is reuze spannend! Ik ga wandelen in Oostenrijk. In mijn uppie. Een wandeltocht van Wenen naar Mariazell, genaamd 'Via Sacra'. Met een rugzak, routebeschrijving, GPS en een slaapzak. Acht dagen, zeven nachten. 120 km. De route is uitgestippeld en een groot deel van de overnachtingen zijn besproken. Van een hippe B&B in Wenen, naar een minimalistische hut hoog in de bergen, een klooster, een kasteel en op de laatste avond een heerlijk hotel met wellness.
'Der Weg ist das Ziel', is de ondertitel van de routebeschrijving van die Heilige Straße (Via Sacra). En dat klopt nu al, ik ben nog niet eens vertrokken! Het is een heel proces geweest om te komen waar ik nu ben. Van binnenuit voel ik een diep verlangen om te gaan en ben ik heel erg nieuwsgierig naar de reis. Mijn hoofd ziet echter allerlei beren op de weg en grote gevaren(!). Steeds roep ik mezelf weer terug naar het vertrouwen, die schattige Oostenrijkers, de waanzinnige yogaplekken en de prachtige natuur.
Pelgrims noemen vaak vijf redenen waarom ze hun pelgrimage volbracht hebben, lees ze hieronder. Ik zie ernaar uit!
De eerste reden is dat een lange wandeling op zich een bijzondere ervaring is. Je krijgt als wandelaar een andere verhouding met de wereld om je heen. Je wordt nat als het regent en je krijgt het warm als de zon schijnt. Voor de moderne mens is het een hele ervaring om nog eens goed nat te worden en onder een boom te moeten wachten tot het ophoudt met regenen. Het leert je in ieder geval op een andere manier tegen een boom aan kijken.
De tweede is dat de ontmoeting met de verschillende culturen en met de geschiedenis een pelgrimsreis interessant maken. Je krijgt onderweg een stuk aanschouwelijk geschiedenis onderricht. Door het stapvoets te bewegen door het landschap vallen je veel meer dingen op.
Pelgrims zeggen ook dat ze onderweg meer mens worden. Je moet je, als pelgrim, vaak overgeven in de handen van mensen. Je kunt niet alles voorzien, niet alles regelen en niet alles alleen volbrengen, maar je hebt de steun en de welwillendheid nodig van mensen die je op je weg ontmoet.
Verder kun je, als pelgrim, ook niet om de spirituele ervaringen heen. Soms heb je ontmoetingen waarvan je niet kunt geloven dat het toevallig is. Soms kom je ook fantastische kunstwerken tegen onderweg, die je aanspreken en niet meer loslaten.
Ten slotte ontdekken pelgrims soms ook iets, waarvan ze bijna vergeten waren dat ze het hadden. Bijvoorbeeld zichzelf, of hun engelbewaarder. Dat lijkt typisch voor een pelgrimstocht. Wat je er van over houdt zijn niet zo zeer nieuwe dingen, maar dingen die je al had en die je opnieuw, in een andere dimensie, gaat waarderen.
Ik laat je weten wat mijn ervaringen waren, binnenkort :-)
